Nasıl bişeydir bu be hayatımda yaşamadım, hissetmedim. Resmen hayatımın ortasına oturtmuşum onu, gitmesine izin vermiyorum. İzliyorum sadece. Takip ediyorum deli gibi. Haftada sadece 1 kez 1 saat görebiliyorum. O 1 saat geçtiğinde 7'den geriye sayıyorum. Günlerim anlam kazanıyor sanki. Kafamda bir sürü şey kuruyorum. Beni sevse çok güzel olur aslında mükemmel anlaşırız ben onun dilinden anlarım diyorum. Git gide anlamlar yüklüyorum her hareketine. 2 sene beni peşinden koşturan o şerefsizi bile unutturdu, hiç yaşanmamış gibi.
Biraz önce bir arkadaşımın fotoğraflarında gördüm onu. Nasıl farketmemişim 1 sene olmuş nerdeyse dedim. Sonra yine kafamda kurmaya başladım. Acaba dedim canını yakan kız bu mu. Sonra içimden küfürler ettim. Belli belirsiz şeylere anlamlar yüklüyosun saçmalama dedim. Konuşmaya cesaret edememeyi öğrendim. Sonra bol bol hayal kurmaya başladım. Sıkıcı saçma ortamımda kafamı masama koyup başka dünyalar keşfettim onunla.
Ders çıkışında eve yürümeyi bekler oldum sabırsızca. O 10 dakika bitmesin diye yalvaracağım artık. Ama ne güzel bi 10 dakika :) Bir sürü şeye anlam yükler oldum ya işte bir kaç hafta önce yine eve yürürken konuşuyorduk herşeyden tam benim kafamdansın dedi teşekkür ederim diyebildim. Teşekkür ederim! Hahah! İnsanların arkadaşları da onların kafasındandır Grace yapma böyle. Daha sonra karşı caddeye geçmem gerekiyordu, normalde utangaç çekingen ben kendine iyi bak diyerek hızlıca giderdim. Sonra Bay X beni şaşırttı ve 'Grace ben seni bi öpeyim ya' dedi. O an beynimde minik insanlar topluluğu KISS KISS KISS KISS! diye bağırıyorlardı resmen. Hızlıca (ve arkadaşca) birbirimizi öptük ve sonra ben uçarak eve gittim. İşte ne olduysa o günden sonra oldu ve ben bütün davranışlarına daha fazla anlamlar yüklemeye başladım.
Ama bu işin sonu çok bok be canım bilmiyor musun sanki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder